vendredi 18 août 2017

Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэн ван хэрхэн нөхчсөн ба түүнийг оршуулсан тухай

Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэн ван хэрхэн нөхчсөн ба түүнийг оршуулсан тухай

Ж.Дамдинсүрэнг нас барсных нь дараа шарилыг оршуулсан тухай тодорхой баримт материал бидэнд хараахан олдоогүй байна.

Дорнод аймаг Чулуунхороот сум. Манлай ванг оршуулсан газар. Гэрэл зургийг Б.Даваасүрэн
Монгол үндэстний тусгаар тогтнол, эрх чөлөөний төлөө цуцалтгүй тэмцэгч Баргын эрэлхэг хөвгүүн Манлайбаатар Жамсрангийн Дамдинсүрэнг бид бүхэн зохиолч Сономын Удвалын "Их хувь заяа" романаар туурвисан "Хатанбаатар" 2 ангит түүхэн уран сайхны киноноос гамингийн шоронд босоогоороо нас барсан эх оронч гэдгээр нь мэдэх билээ. Иймд түүний хэрхэн нас барсан болон хаана оршуулсан тухай өгүүлэхээр зорилоо. Сюй Шүжан 1919 оны 12-р сарын 22-нд Монголын Автономийг устгасан тэр мөчөөс Монголын олон түмэн ардын уур хилэн дахин дэгдэж, тусгаар тогтнолоо сэргээх арга замыг хайн Нийслэл Хүрээнд Ноёдын нам, Түшмэдийн нам, Ардын нам гэсэн улстөрийн бүлэглэлүүд үүсгэн байгуулагдаж тэрхүү тэмцлийг удирдав. Улмаар Монгол Ардын Намын үйл ажиллагаа онц идэвхжиж умард хөрш Зөвлөлт Орос Улсаас тусламж авч Ардын журамт цэргийг байгуулан 1921 оны 3-р сарын 18-нд Хиагт хотыг Хятадын цэргээс чөлөөлж, улмаар гамин, бароны цэргийг дараа дараалан устгаж 1921 оны 7-р сарын 11-нд Засгийн эрхийг Ардын түр Засгийн газарт шилжүүлэн авч Ардын Засгийн газрыг байгуулан улс орноо удирдах болсон юм. Ийнхүү 1921 онд эх орноо харийн түрэмгийлэгчдээс чөлөөлж, төрийн тусгаар тогтнолоо сэргээх ариун үйлсэд монгол хүн бүр хичнээн зүтгэж, амь хайргүй тэмцсэний үр дүнд ялалт амжилтад хүрсэн бөгөөд энд мөн барга зоны баатарлаг тэмцлийг ч онцлон дурдах нь зүйтэй.Нийслэл Хүрээнд байгуулагдсан анхны улс төрийн намын нэг гэж болох “Ноёдын нам” буюу “Гадаад монголын автомономит ба амгалан байдлыг хамгаалан туслах нам”-ын бүрэлдэхүүнд Жалханз хутагт ДамдинбазарДилов хутагт ЖамсранжавДүйнхорында лам Пунцагдорж зэрэг томоохон ноёдоос гадна Хатанбаатар С.Магсаржав, Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэн зэрэг нэртэй цэргийн жанжид багтжээ. Тэд удаа дараа хуралдан Хятадын дарлалаас ангижрах арга замыг хэлэлцэн, Богд Хаантай холбоо тогтоон ажиллаж байсан бөгөөд нэг хэсэгтээ монголын олон түмэн ардын гол итгэл найдвар нь болж байв. Ялангуяа, Хатанбаатар С.Магсаржав, Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэн нарыг Хятадын ноёрхлын эсрэг тэмцэлд ихээхэн үүрэгтэй гэж монголчууд итгэн хүлээж байлаа.
Ийм учраас Богд Хаан тэднийг тусгайлан нууцаар дуудан уулзаж, ойр хоёр аймгаас сэм цэрэг татаж, зэвсэгт бослогод бэлтгэн, зарлигийг хүлээж байхыг тушаасан байна. Тэд ч ойр аймаг хошуудаас цэрэг дайчлан татах бэлтгэлийг хийж, тэдгээрт зэвсгийн нууц санд хадгалж байсан буу зэвсгээс олгох, цэргийн агтанд Богдын есөн цагаан хэмээх сүргээс хэрэглэхээр бэлтгэж байсан мэдээ буй. Мөн 1920 оны зун Богдод даншиг өргөх далимаар Халхын олон аймгийн хан, ван, гүнгүүдийг зарлан хуралдуулахад Богдын лүндэнгээр С.Магсаржав, Ж.Дамдинсүрэн нарыг тусгайд нь нэр заан дуудан ирүүлж байжээ.
Баргийн Манлай баатар Ж.Дамдинсүрэн ийнхүү эрх чөлөө тусгаар тогтнолын төлөө тэмцэлд хошуучлан оролцож Хятадын цэргийн эрхтнүүдийн эсрэг зэвсэгт тэмцэл өрнүүлэхээр бэлтгэж байсан юм.
Харамсалтай нь тэдний энэхүү үйл ажиллагааг хүрээнд байсан Хятадын цэргийн эрх баригчид тандан мэдэж 1920 оны 7-р сарын 29 /аргын есдүгээр сарын 11/-ний шөнө Манлай баатар Ж.Дамдинсүрэнг, маргааш өглөө нь Хатанбаатар С.Магсаржавыг баривчлан хорьсон байна. Хамгийн харамсалтай нь Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэнгийн бие Хятадын шоронгийн хатуу чанга эрүү шүүлт, хүнд бэрх нөхцөл байдал, хуучин тогтсон өвчнийг тэсвэрлэж чадалгүй 50 насандаа шоронд таалал төгсчээ. Энэ тухай архивын баримтад “Манлай ван ноднин жил 7 сард Нийслэл хүрээнд гаминд баригдан хоригдож хуучин тогтсон ханиах өвчин улам хүндэрч сувилуулах гэвч эрх мэдэл үгүй түр зуур амрыг олсонгүй байсаар өнгөрсөн жил /1920 он/ өвлийн сүүл сарын 19-ний шөнө нас барсан” гэжээ.
Ийнхүү XX зууны Монгол цэргийн домогт жанжин, Монгол үндэстний эрх чөлөө, тусгаар тогтнолын төлөө цогтой тэмцэгч, барга түмний бахархал болсон Манлайбаатар ван Жамсрангийн Дамдинсүрэн амьдралынхаа сүүлчийн 107 хоногийг Хятадын шоронд өнгөрөөж аргын 1920 оны 1-р сарын 27-ний шөнө нас баржээ. Монголын ард түмэн түүнийг Хятадын шоронд нас барахдаа “Би эдний дэргэд хэвтээгээрээ үхэхгүй” хэмээн босоогоороо амьсгал хураасан хэмээн домог болгон бахархан ярьдаг билээ. Мөн ШУА-ийн түүхийн хүрээлэнгийн гар бичмэлийн фондод хадгалж буй Манлайбаатарын нэгэн товч намтарт түүнийг “Би Хятадуудын өмнө хэвтээгээрээ үхэхгүй, үхэвч суугаагаараа үхнэ” гэж эрс хатуу тэмцсээр нас барсан гэжээ.
Эдгээр аман болон бичгийн мэдээнүүд нь Манлайбаатар Ж.Дамдинсүрэнг жинхэнэ хатан зоригтой тэмцэгч байсныг, тэрээр эцсийн амьсгалаа хураатал тэмцлээ үргэлжлүүлж байсныг нотолж байна. Энэ тэмцлээрээ тэрээр харийн дайсны өмнө хэзээ ч өвдөг сөхрөхгүй байхыг, хамгийн эцсийн амьсгалаа хүртэл, эх орон, ард түмнийхээ эрх чөлөө, тусгаар тогтнолын төлөө зориулахыг Монгол ах дүү нартаа гэрээслэн захисан юм. Түүний энэ гэрээсийг хамтран зүтгэгчид нь, Монголын эрэлхэг зоригтой цэрэг эрс нь биелүүлж эх орныхоо эрх чөлөө, тусгаар тогтнолыг байлдан авсныг урьд товч өгүүлсэн билээ. Энэ үйл хэрэгт Манлайбаатарын цэрэг эрс, албат ард, баргын баатарлаг эрчүүд ч өөрсдийн хувь нэмрийг оруулж “”Сүрэн жанжин”-гыхаа хүсэл мөрөөдлийг биелүүлсэн юм.
Энд нэг зүйлийг онцлон дурдахад Ж.Дамдинсүрэнг нас барсных нь дараа шарилыг оршуулсан тухай тодорхой баримт материал бидэнд хараахан олдоогүй байна.
Ахайд Шарайд Дугаржавын Дамдинжав “Дал” сонины 2003 оны дугаарт “Манлайбаатар Дамдинсүрэнгийн баривчлагдсан, насан эцэслэж оршуулагдсан тухайд” гэсэн өгүүлэл нийтлүүлжээ. Уг өгүүлэлд түүний баривчлагдсан ба нас эцэслэсэн хугацааг тодорхой гаргаж чадаагүй боловч шарилыг нь оршуулсан тухай сонирхолтой мэдээ өгүүлжээ. Үүнд, Ж.Дамдинсүрэнгийн шарилыг түүний морь хөтөч байсан Лхасүрэн гэдэг хүн шоронгоос нууцхан авч оршуулсан. Тэрээр садан төрлийнхөн болон нутгийнхныхаа хамт Дамдинсүрэнгийн шарилыг хошуу нутагт нь аваачиж оршуулахаар шийдвэрлэж, Нийслэл Хүрээнээс жууз тэргэнд нууцлан авч гарч одоогийн Дорнод аймгийн Чулуун хороот сумын нутаг Үүлэн хан гэдэг ноёлог уулнаас зүүн урагш Шинэ булаг гэдэг булгийн эхнээс хойш 2-3 км-т орших энгэр газар бунхлан оршуулсан бөгөөд үүнээс хойш 1-2 жилийн дараа шарилыг нь хил хязгаараар нутаглаж байсан Орос, Буриад нар сүйтгэсэн учир хүү Долсон нь ясыг нь цуглуулж Үүлэн хан уулын зүүн суганд тавьжээ гэжээ.

Мөн Барга судлаач Харгана Ж.Өлзий нэгэн бүтээлдээ "Манлайбаатарын шарилыг түүний хошуунд нь аваачин Үүлэн хан уулын зүүн өмнө Галуут нуурын хойд талд Шинэ булаг хэмээх газар оршуулсан" гэжээ. 1921 онд үйлдсэн тус хошууны нутгийн зургаас харахад хошуу нутгийн баруун хойно Ухаа-Овоот харуулын чигт Үүлэн уул, түүний зүүн урд зүгт нэлээд зайтай Галуут нуурыг тэмдэглэсэн байна. Иймд Манлай баатар Ж.Дамдинсүрэнгийн шарилыг энэхүү Үүлэн уулын энгэрт оршуулсан бололтой байна. Ер нь Ж.Дамдинсүрэнгийн оршуулсан газар хөшөө дурсгал босгон мөнхжүүлж хүндэтгэл үзүүлэх нь чухал байгааг онцлон тэмдэглэе. Олхунуд овогт Баясгалангийн Даваасүрэн
Share:

jeudi 17 août 2017

Өвөрмонголоо нэгтгэх шахсан таван замын байлдаан

Нэгэн газрын зураг үлджээ. 1840-өөд онд Хар тамхины дайн гэж Хятадад болов. Өрнө дахины найман улс Манж Чин улстай наймаа арилжаа хийхийн тулд хийсэн дайн. Тэдний дунд бидний мөнхийн хөрш Оросууд ч байлаа. Эцэж туйлдсан Бээжингээс тэд хүссэн бүхнээ авав.Оросууд харин манж нарын хэрэглэж байсан Монголын газрын зургийг тэр даруйд нь орос хэл рүү орчуулан хэрэглэж эхэлсэн нь энэ. Орос Хятадын завсар орших Халх улс. Бүхий л өртөө, зам, худаг, аян жингийн зам.Манж нар ч газрын зураг бүтээх ухаанаараа европчуудаас дутуугүй байсан төдийгүй бидний нэрийг нь хааяа нэг цухасхан дурддаг Цахарын Хөвөөт цагаан хошууны алдарт математикч Ш.Мянгат энэхүү газрын зургийг хийх ажлыг удирдан хийсэн байдаг.Үнэндээ энэхүү газрын зургийг 1845 онд Орос хэл рүү орчуулж байх үед Өвөр Монгол гэсэн нэр томьёо байсангүй. Цагаан хэрмээр Хятадтай хиллэж, Байгаль нуурт тулсан энэ газар нутгийн хэмжээ багцаагаар 2.7 сая хавтгай дөрвөлжин км нутаг шүү. Өнөөгийн Монгол Улсын 1.5 сая кв км нутгийг хасвал мөн өнөөгийн ӨМӨЗО-ы 1.2 сая хавтгай дөрвөлжин км нутаг үлдэнэ. Ингээд энэхүү газрын зураг бүтээгдсэнээс 66 жилийн дараа Халхын Богд Жавзандамба хутагт 640 жилийн дараа дэлхийн газрын зураг дээр Богд хаант Монгол Улсыг тунхаглан зарлах нь тэр. 1911 оны 12-р сарын 29-ий өдөр морин цагт бүх монголчууд Их хүрээний зүг Амьд бурхан Богд Жавзандамба хутагтын эдүгээ музей болсон Ногоон ордон буюу Шэйравпэлжээлэн хийдийн зүг харж, 11 цаг 40 минутад 3 удаа сөгдөж, 9 удаа мөргөх нь тэр.Энэ үед түүний мэдэлд 2500 орчим сүм хийд, 200 000 орчим лам хувраг, нийт монголчууд 100 хувь хүлээн зөвшөөрч ийн мөргөсөн гэвэл тусгаар тогтнолыг маш нэгдэлтэйгээр тунхаглан зарласан нь энэ.Энэ өдөр идэр есийн хүйтэн тачигнаж, эрчилсэн хуй салхитай, цасаар шуурсан таагүй өдөр байсан ч Богдын ногоон ордноос Богд хааныг төрийн шар ордонд залах ёслол болж, энэхүү түүхэн үйл явдлыг гэрэл зургийн хальсанд буулгахыг оролдсон бүх фото камер ажиллаагүй буюу нэг ч зураг үлдээгүйг бодоход онцгой хүйтэн өдөр байсан ч монголчууд бидэнд тийм баяр жаргалтай өдөр өнөө хир дахиж тохиолдоогүй л байна.Харин энэхүү явдлыг төслүүлсэн нэг уран зургийг одоогоос 3 жилийн өмнө зураач Ц.Батжаргал зурсан билээ.Мөргөж сөгдсөн төдийгөөр амар амгалан тогтсонгүй ээ. Шинэ тулгар Монгол Улсын хамгийн анхны шийдвэрүүдийн нэг бол Баруун хязгаарыг тохинуулах байлаа.Энэ үед большевик хувьсгалын хуй салхи буюу коммунизмийн сүүдэр баруун хойноос хүчтэй нэрвэж байлаа. Энэхүү Ховдын хязгаарыг чөлөөлөх дайн амжилттай дууссаны дараа Горлос, Харчин, Хорчин хошуудад амьдарч байгаа монголчууд Богд хаанд ирж, өөрсдийн учир байдлаа илтгэжээ. Ховдын хязгаарыг чөлөөлсний дараа монголчуудын тусгаар тогтносон улс болсон итгэл үнэмшил туйлын ихээр бадарчээ.Тэд нум сум, цахиур буугаа аван цэрэгт мордоцгоолоо. Хэдийнээс баян тансаг зүүн монголчууд ч маш их мөнгө хөрөнгө хандивлалаа. Ингээд 1913 оны 5-р сард Богд хаан зарлиг гаргав. Гаргах болсон шалтгаан нь ч тов тодорхой. Түмэн газрын их Цагаан хэрмийн таван хаалгаар Богд Хаант Монгол улсын дараа байгуулагдсан Дундад иргэн улс цэрэг хөдөлгөжээ. Харин тэднийг угтуулан нэгдмэл нэгэн хүч болгохоос сэргийлж, Богд хаан зарлиг гаргажээ.Тус зарлигт :"Номхон шударга иргэнийг үл хөндөн, хятад бус манж овгийн түшмэл цэрэгтэй харилцан найрамдахыг чухал болгож, Монголын хязгаарт хүрсний хойно /цагаан хэрэм/ бусад нутгийг тэмцэхгүй, захыг батлан сахиж, харьяат олон монголчуудаа бүрэн бүтэн болготугай..." хэмээн гарчиглажээ.Манай Монголын түүхчид 2012 онд хуралдаж, энэхүү үйл явдлыг "дайн", "байлдаан", "тулалдаан", "мөргөлдөөн", "үймээн" гэж үзэх үү? хэмээн олон талаас нь дүгнэн хэлэлцсэн ч өнөөг хүртэл нэгдмэл нэг ойлголтод хүрч чадаагүй л байна,
Монголын хамгийн сүүлчийн албан ёсны түүх болох таван боть Монгол Улсын түүхэнд бол энэ тухай ганцхан өгүүлбэр л үлджээ. Хил хязгаараа батлан сахихын төлөө хэдэн арван монголчуудын хийсэн энэ тэмцлийг зөвхөн "байлдаан" хэмээн нэрлэх нь бол дэндүү даруухан хэрэг юм.Ер нь яагаад ийм чухал түүхийн тухай өдий төдий баримт байсаар байтал, нүдээ аниж, чихээ бөглөөд ийм цөөхөн үгээр бичиж үлдээх болсон нь нь ч ойлгомжтой. Харин одоо цаг наашилж, цас ханзарч, үнэн мөн ялгарч шалгарсан цагт бидэнд энэ түүхийг дахин бичих, дахин сөхөх үндэсний эрх ашиг өндийж боссоор байгаа гэдгийг эрхэм түүхчдэд дуулгая.Мэдээж хэрэг энэ ариун дайны үр дүн нь юу байв. Эерэг сөрөг маш олон үр дагавартай байлаа. Чухамдаа 5 замын байлдааны ялалтын үр дүнд өнөөгийн Монгол Улсын хил хязгаар бүрэлдэн тогтжээ. Мөн 1915 онд болсон гурван улсын гэрээгээр өнөөгийн Монгол Улсын нутаг дэвсгэрийн бүрэн бүтэн байдалд хүлээн зөвшөөрөгдснөөр Ар монгол, Өвөр монгол гэсэн нэр томъёо үүсчээ.Мөн энэ гэрээний үр дүнгээс болоод Монголын тусгаар тогтнолыг зөвхөн Ар Монголын газар нутгийн хэмжээгээр хүлээн зөвшөөрүүлж улс төр хийгч бүлэг, нийт монгол нутгийн хэмжээгээр хүлээн зөвшөөрүүлж улс төр хийгч гэсэн хоёр бүлэгт ч хуваажээ. Одоо 2015 он гарч байна.Гурван улсын гэрээний 100 жилийн ой болно. Ердөө өнгөрсөн жил энэхүү гэрээний тухай хурал хийхийг санаачилсан гурван өвөр монгол залууг Монгол Улсын үндэсний аюулгүй байдалд заналхийлсэн гэсэн шалтгаанаар Тагнуулын ерөнхий газар Монгол Улсын нутаг дэвсгэрээс албадан гаргаад байгаа.Таван замын байлдааны үр дүн юу байв? Өвөр монголчууд одоо хүртэл энэ үйл явдлыг "Богдын шар цэрэг ирж чөлөөлсөн" хэмээн өвөр зуураа ярьдаг. Хятадын албан ёсны түүхэнд "Үхэр жилийн үймээн" гэдэг. Энэ дайнд оролцсон эрэлхэг 100 орчим баатруудыг тодруулсны 80 орчим нь өвөр монголчууд байлаа. Тэд одоогийн Өвөр Монголын нутгийн 85 орчим хувийг хяналтдаа авч, Долоннуур хүрээд зогсжээ.Богд хааны мордуулсан 10 000 цэрэг 5 чиглэлд 2000, 2000-аар ерөнхийдөө хуваагдан их бага 100 орчим тулалдаан хийжээ. Аливаа дайнд байдаг ялах ялагдах тохиолдол тэдэнд ч бас тохиолдсон. Гэхдээ л Богд хааны зарлигийг үндсэнд нь биелүүлжээ. Харин Богд хаан таалал барьж, МАН-ынхан төр барьсан цагаас хойш өнөөг хүртэл энэхүү дайны үр дагавар түүхэн сургамжийг аль болох дарахыг хичээж ирэв.Таван замын байлдаан бол "тавхан" замын байлдаан биш байлаа. Энэ бол ариун дайн. Эзэн Богдоос үлдсэн цөөхөн хэдэн монголчуудын сүүлчийн хил хязгаараа батлан хамгаалах гэсэн ариун дайн байлаа.Хамгийн сүүлд бидний бахархан ярьдаг ардын журамт цэргүүд энэхүү дайнд биеэрээ оролцож цусаа урсгаж явсан хамгийн сүүлчийн отрядыг 1923 онд Монголын хилээр хөөн гаргаснаар Богд хаанд үнэнч явсан өвөр монголчуудын тэмцэл мөхжээ. Энэ дайны баатар Хичээнгүй баатар Найданжав Монголын хил дээр хөөгдөж гараад "Монгол хүн монгол хүнрүүгээ буу шагайх учиргүй тул аргагүйдэж явлаа" гэж хэлээд 1940 он хүртэл Богдын зарлигт үнэнч явсаар төгсжээ. Ийм л гашуун түүх юм.Монголын гал голомтыг сэргээн мандуулах гэсэн монгол хэлтэн, монгол соёлтон, монгол туургатан нийт ард түмний хүсэл зориг байлаа. Энэхүү үзэл бодлын төлөө өнөөдөр ч гэсэн бидний халуун зүрх цээжний цаана цохилсоор байгаа билээ.Судлаач Г.Ням-Очир (copy)
Share:

lundi 12 septembre 2016

Монгол бичгээ сурцгаая























эх сурвалж: монгол бичиг дусал

эх сурвалж: монгол бичиг дусал

эх сурвалж: монгол бичиг дусал
https://www.facebook.com/gdragonamuka/












Share:

Translate

hicheel

Blogger templates